Արդեն մթնեց ամռան վերջին օրը...Վերջ Ամառ 2010ն էլ գլորեցինք:
Էն էլ ոնց գլորեցինք... Բայց տխուր եմ ու ակամայից միտքս են գալիս Արամոի երգերից մեկից մի տող «Երանի աշունը ուշանար մի քիչ»....
Երանի ամառը երկարեր....Երանի վաղը առավոտ ստիպված չլինեի ժամը 8ին արթնանալ...ու սենց լիքը երանիներ են պտտվում գլխումս ու մտածում եմ իր վերջին ժամերը վայելող 2010-ի ամռան մասին...ինչ տվեց ինձ այն? Ինչ փոխեց իմ մեջ?
Մի խոսքով կարճ ու համառոտ ամփոփում եմ այս տարվա ամառը:
Հուլիսի կզբին խոսք գնաց ՌԴ` Կալինինգրադ, մեկնելուս մասին : Ափսոս չստացվեց:
Հուլիսի կզբին խոսք գնաց ՌԴ` Կալինինգրադ, մեկնելուս մասին : Ափսոս չստացվեց:
Անձնականումս այս ամառ նկատվեց ԽԻՍՏ անկայուն վիճակ` բազում հիասթափություններ ու նոր սերեր,որոնց արդյունքում էլ բարեբախտաբար իմ մոտ առաջացավ ПОФИГИЗМ երևույթը: Սկսեցի ամենինչին թեթև նայել… и это только к лучшему!!! Ազատվեցի մի շարք հիմար կոմպլեքսներից… Մի խոսքով փոխվել եմ ժողովուրդ… Շատ չծավալվեմ…
Բայց իմ այս ամռան զարդերն եմ համարում 2 կարևոր իրադարձություն: