ՆԱ...

Հիշում եմ,առաջին իսկ հայացքից
Իմ սիրտը սրտիդ անբաժան կպել է,
Իսկ դու? Իսկ դու հիշում ես ինձ?
Ես նա եմ, ով քեզ ԱՄՊԻ ՉԱՓ սիրել է…

Զգում եմ, ինչպես քո սրտի զարկից,
Իմ սրտի զարկն անվերջ թուլանում է,
Իսկ դու? Իսկ դու զգում ես ինձ?
Ես նա եմ, ով քեզ ԱՄՊԻ ՉԱՓ սիրում է…

Ճանաչում եմ քեզ միայն մի կոմից,
Քանզի հոգիդ հեռու պահեցիր…
Իսկ դու արդյոք ճանաչում ես ինձ?
Ես նա եմ, ով քեզ ԱՄՊԻ  ՉԱՓ կսիրի…

Դե…? փորձում ես ինձնից խուսափել?
Էլ ինչ ասեմ?.... Խուսափիր:
Ես նա եմ, ով ուզում էր ապրել…
Ես նա եմ, ում դու սպանեցիր…

You Are My Sunshine

You Are My Sunshine
My only sunshine.
You make me happy
When skies are grey.
You'll never know, dear,
How much I love you.
Please don't take my sunshine away

The other nite, dear,
As I lay sleeping
I dreamed I held you in my arms.
When I awoke, dear,
I was mistaken
And I hung my head and cried.

Just live your life!

Երբեմն հետ ես նայում ու հասկանում ես, որ դեռ ոչ մի բան չես արել: Կամ էն ինչ արել ես, քո համար չես արել, կամ ավելի ճիշտ ասած, քո ուզածով չես արել: Ու փոշմանում ես... Բայց մեկա շարունակում ես նույն սխալը գործել: Ու ամեն անգամ նայում ես հետ ու զգում ես, որ չէ , էլի քո ուզածով չարեցիր: ԲԱՅՑ ԻՆՉԻ? Ինչի ինչ որ բան անելիս մենք հաճախ մտածում ենք թե " Վայ տենաս էն մեկը ինչ կմտածի" կամ "չէէ էս մեկը սենց կմտածի" ու ամեն անգամ մեր ուզածը չենք անում: Ու ամեն անգամ ինքներս մեզ խոստանում ենք թե "վերջ, էս վերջին անգամն ա սենց, ում ինչ գործնա ես ինչ եմ անում" ու էլի կրկնում ենք նույն սխալը:
Ախր պարզապես պետք է ընդունել ու հասկանալ, որ մի կյանք ենք ապրում, ու չպետք է ապրենք հարևանի, բարեկամի կամ ինչ-որ մի կորած ծանոթի թերի ու սխալ կարծիքի համար, այլ պետք ա ապրել մեզ համար: Վերջի վերջո մեր կյանքն է չէ, հո իրանցը չի...Ու պետքա պռոստը ԱՊՐԵԼ ՄԵՐ ԿՅԱՆՔՈՎ! ու ոչ թե փորձել հարմարեցնել այն սավսեմ օտար մեկի կարծիքին...
Գիտեմ հիմա կարդում ես ու մտածում ես "Ես իմ համար եմ ապրում, ոչ թե ուրիծի կարծիքի", բայց հլը մի վայրկյան հետ նայի, հիշի սաղ, վերլուծի ու անկեղծ ասա ԴՈՒ ԻՐՈՔ ՔՈ ՈՒԶԱԾՈՎ ԵՍ ԱՊՐՈՒՄ?
Էհ... էս էլ ա էն թեմաներից որի շուրջ անվերջ կարելիա ծավալվել, բայց մեկա ուրիշին ասելը հեշտա առաջին հերթին ինքդ քեզ պետք ա համոզես JUST TO LIVE YOUR LIFE...

...3...

Եթե ինձ տան 3 տարի

Դաժան մի կյանք , որ ես ապրեմ`

Ես կուզենայի , որ քո բարի

Ջերմ աչքերի ներքո հանգչեմ:

Եթե կյանքով այս երկրային

Պիտի ապրեմ 3 ամիս`

Ես կգտնեի իդեալին,

Որ սեր տա քեզ` սիրելիիս:

Թե ունենամ 3 շաբաթ

Լոկ 21 օր? Ինչիս են պետք?

Թող որ դրանք դառնան վայրկյան

Ու քո կյանքից կորչեմ անհետ...

Երբ 3 օր մնա կյանքիս,

Ու ես հասնեմ մայրամուտիս`

Կուզեմ , որ ինձ չճանաչես,

Լուռ հեռանամ` դու չտխրես....

Copyright © Արտուշ Ռուշանյան

Չընթերցված նամակներ...

Հաճախ լինում են դեպքեր, երբ ինչ-որ մեկին` լինի դա շատ հարազատ մարդ, թե ընդհանրապես օտար մեկը, ուզում ես պատմել... պատմել ամենինչ քո մասին, հաղթահարածդ դժվարությունների, տանջանքներիդ մասին, պատմել հոգուդ ամենախորքում պահված ամենամեծ գաղտնիքը ու հուսալ...հուսալ որ կհասկանա, կընդունի, մի գուցե կների կամ որոշ դեպքերում անգամ երես չի թեքի... Համաձայնեք անթերի մարդ չկա, ու բոլորս էլ սխալական ենք, մեղսավոր... և որ բոլորս էլ ունենք ներված, և ամենակարևորը հասկացված լինելու հավասար իրավունք...

Բայց շատ հաճախ, նման դեպքերում կորցնում ես խոսելու ունակությունը, մտքիցդ հօդս են ցնդում բոլոր բառերը, չգիտես ինչ ասես, ինչպես ասես... Եվ հենց միայնակ խորհելու պահերին են , որ մտքերդ անկախ քեզանից ճիշտ շարադրվում են ու ավելի քան պարզ արտահայտում այն ինչ կուզենաիր ասել, կուզենայիր բայց չկարողացար...

Ու շատ հաճախ մենք մտովի գրում ենք նամակներ... Շատ դեպքերում հուսալով որ այդ նամակները կկարդացվեն մեզանից հետո միայն, բայց... անպայման կկարդացվեն... Մտովի գրում ենք նամակներ ու պատմում ամենինչ մեր մասին, պատմում այն ամենն ինչ ոչ ոք երբեք չի իմացել, կիսվում ենք ամենամեծ գաղտնիքներով ու երազանքներով... Մտովի Գրում ենք նամակներ` հուսալով, որ մեզ կհասկանան, կընդունեն, մի գուցե կներեն կամ որոշ դեպքերում անգամ երես չեն թեքի... 

Շատ հաճախ այդ նամակները լոկ մտովի գրված չեն մնում, այլ գրվում են իրականում, և ոչ թե sms կամ էլեկտրոնային նամակ, այլ հենց  ձեռքով գրված` սևով սպիտակ թղթի վրա...

Ու շատ հաճախ... շատ հաճախ այդ նամակները չեն էլ ընթերցվում...

 

Հալալ է Orange Armenia-ին, լավ լոմկեց....

Ինչպես միշտ, սովորականի պես մտա YAHOO փոստարկղս ստուգեի, տեսա որ Օռանժից նամակ ունեմ` Հարցազրույցի պատասխանն է: Սիրտս սկսեց 100-ի, չէ ինչ 100, 1000.000ի տակ աշխատել: Բացեցի նամակն ու....

ու այսպես լոմկաաաաաաաաաա:(((
Իսկ ես մեծ հույսեր ունեի....
Լավ չի, հեչ լավ չի....

ДРУЗЬЯ!?! ***обновлено***

Մի քանի երգ ընկերնության ու ընկերների մասին...
Եսoր մի տեսակ հիատափվեցի ԸՆԿԵՐՈՒԹՅՈՒՆ հասկացությունից....Չգիտեմ կամ ես եմ մեղավոր կամ Ընկերներս...գուցե մենք բոլորս...Բայց թե մի բան լավ իմացեք- НУ И ФИГ С ВАМИ РАЗ НЕ ПОМНИТЕ ДРУГА,ЗАТО Я ВАС ПОМНЮ И ЛЮБЛЮ!!!!!!!! :( эээээээххххххххх......

Անվերնագիր

                  

Ոչ հանկարծակի եկած տխրությունը,

Ոչ քո սենյակի անախախտ լռությունը,

Ու ոչ էլ մտքիդ տիրող մթությունը

Չեն լցնի հոգուդ այն դատարկությունը,

Որն ընդհամնեը մի սխալ քայլով

Լցվել է կեղտով,լպրծուն ցեխով

Ու չի մաքրվի անգամ արցունքով,

Իսկ եթե փորձել... գուցե արյունով?

Էդ կարմիր ներկով ջնջել սխալներդ

Ընդմիշտ մոռանալ անցած անուրջներդ,

Ու թե աղմկեն անցյալիդ ձայները

Մի տուփ բամբակով պակել ականջներդ,

Ու փախչել,փախչել հեռու այստեղից...

Հոգիդ քրքրող այս սաստիկ ցավից,

Հետ չնայելով փախչել անցյալից,

Բայց...ինչքան փախչես ինքդ քեզանից?

Հնարավոր չէ! Դու դա լավ գիտես...

Ու թեկուզ անզոր մեջտեղից կիսվես,

Ուր էլ դու լինես, ինչ էլ որ անես,

Իմացի, հաստատ չեն փրկի էլ քեզ

Ոչ հանկարծակի եկած տխրությունը,

Ոչ քո սենյակի անախախտ լռությունը,

Ու ոչ էլ մտքիդ տիրող մթությունը...

        

Շաքեի Ջրվեժ:::Մեր "ուրախ ավտոբուսը" շարքից

Մեր "Ուրախ Ավտոբուսը"-Մաս 1

Շաքեի Ջրվեժ –  գտնվում է Սիսյան քաղաքից 3 կմ հեռավորության վրա: Ջրվեժի հետ կա մի ավանդություն: Հին ժամանակներում ապրում էր մի սևաչյա, ալիքաձև վարսերով հայուհի` Շաքե անունով: Լենկթեմուրի արշավանքի ժամանակ, մոնղոլ-թաթարական ռազմիկները, հմայված Շաքեի գեղեցկությամբ, ցանկացան փախցնել նրան: Բայց ազատասեր աղջիկը չկամեցավ դառնալ Լենկթեմուրի գերուհին, և հետապնդումից խուսափելու համար, նետվեց Որոտանի կիրճը:
Մոտ 18 բարձրությունից թափվող այս հրաշքը կարծես Շաքեի ուսերից իջնող վասերը լինեն:  

Ուղևորության առաջին գիշերը հասանք Շաքեի Ջրվեժ: Գիշերեցինք ավտոբուսում ու առավոտյան արդեն ոտքով ոգևորված շարժվեցինք դեպի ջրվեժը:Դեպի ջրվեժ տանող արահետը ամբողջովին շրջապատված էր այ այսպիսի supermini ջրվեժիկներով ու ճարտարապետական բարձր արժեկ թվացող,բայց իրականում բնության վարպետության արդյունք հանդիսացող բարձր ժայռերով`

Մի կերպ հասանք ջրվեժին, բայց ավաղ մեզ սպասում էր ՕԲԼՈՄ:(!!!!

Մեր "Ուրախ Ավտոբուսը"

Նախապես ասեմ որ 4օրյա արշավի մասին պատմությունս որոշել եմ ներկայացնել մի քանի պոստերով` պատմելով մեր եղած յուրաքանչյուր վայրի մասին առանձին պոստում:
Այս պոստը կարելի է Ներածություն կամ Անոնս համարել,այսինքն այստեղ կպատմեմ ընդհանուր արշավի մասին: 
Ինչպես արդեն նշել եմ այ այստեղ մեր ուղևորությունը կազմակերպել էր Գյումրու սուրբ Հակոբ եկեղեցու "եկեղեցասեր երտասարդաց միությունը": Ուղևորությունը սկսեցինք Հոկտեմբերի 8ին` երեկոյան 21:00-ի կողմերը: Գյումրի ենք վերադարձել Հոկտեմբերի 11ին ժամը 19:00-ին մոտ:Այդ մի քանի օրվա ընթացքում եղանք Շաքեի ջրվեժում, Տաթևի վանքում,Շուշիում,Ստեփանակերտում,Գանձասարում(ինչպես նաև Գանձասարի մոտ գտնվող շատ մաքուր ու շատ գեղեցիկ Վանք գյուղում,որը շատ շատ հավանեցի և որին կանրադառնամ առանձին գրառմամբ), Նորավանքում և Էջմիածնում:
Ճամփորդում էինք այ այս ավտոբուսով`

(!!!Էս աղջիկը մեր հետի Կառինան է, ուղղակի ավտոբուսից ուրիշ հարմար նկար չկար)))

որը մեզ համար դարձել էր "Домик на колесах", և որի հարմարավետ նստատեղերը 3 գիշերով փոխարինեցին մեր մահճակալներին(ծիծաղելին էնա որ էդ նստատեղերի վրա քնելուն արդեն հարմարվել էի ու երեկ գիշեր մահճակալս շատ անհարմար մեծ  էր թվում ու քնել էի ընդհամենը դրա 1/4-վրա:))
Ահա և ես ճամփին քնած` շնորհակալություն Սեդային իր "քնած մարդկանց նկարելու" սովորությանը:))))  

Արշավ, արշավ մինչև վերջ!!!

Facebook-ով ինձ հետևողներն արդեն կիմանան որ բավականին մեծ ջանքերի, կապռիզների ու ինադների շնորհիվ վերջապես կարողացա համոզել մերոնց որ Հոկտեմբերի 8ին գնամ Արշավի::)))
Այն կազմակերպել է Գյումրու սրբ. Հակոբ եկեղեցու երիտասարդական թեմը: Չեք պատկերացնում ինչքան եմ ուրախացել...Լինելու ենք`
Տաթևի Վանքում`

Շաքեի Ջրվեժում`

Գանձասարում`

....և անցնելու ենք Լեռնային Ղարաբաղ:Հավանաբար կլինենք Շուշիում, Ստեպանակերտում ու մյուս հետաքրքիր վայրերում:Ավելի մանրամասն կպատմեմ վերադառնելուց հետո:)) Ճաբապարհորդությունս կտևի 4 օր: Դե այսքանը երևի...Մեզ Բարի ճանապարհ, ձեզ ել հաճելի weekend:) See ya!

Վերադարձ

02 Հոկտեմբեր 2010:Սեպտեմբերն առանց Կոմպ գլորած, բայց և այնպես Կոմպս վերանորոգած, Eset Smart Security 4-ս update արած,Odnoklassniki.ru-ից ջնջված, ՀՊՃՀ գմ-ի լոկշությանը համակերպված,անձնական պլանում էլ ավելի մեծ ՇԻԼԱՇՓՈԹ սարքած, հորաքրոջս աղջկա ծծնունդը հլը չշնորհավորած /ծնունդն էսօր ա:)/ մեկ էլ հլը չթրաշվաշ(բայց պատրաստվում եմ էսօր թրաշվել) վերսկսում եմ ArtR blog-ով զբաղվել : Ասեմ որ դադարս պայմանավորված էր համակարգչիս  ՄԱՅՐԱՏԱԽՏԱԿի (mainboard,motherborad etc.) հանկարծակի փչանալու որոշմամբ: Էս ընթացքում բավականին գրելու թեմաներ կային ,չէ դաժե շատ շատ գրելու թեմաներ եղան ու էնքան շատ որ հիմա չեմ էլ հիշում թե որ մեկը գրեմ: Ինչևէ մենք վերադարձանք, համոզված լինելով որ ոչ մեկ էլ չէր կարոտել, բայց թե պետքս էլ չի մեկա գրելու եմ:Հա ի դեպ Մոտ մի շաբաթ առաջ բլոգիս հասցեին առաջին անկեղծ կրիտիկան լսեցի Լուսինե Աթանեսյանից, որը հնչեց մոտավորապես այսպես

Школа , Школа Я скучаю....:)

Էսօր չնայած բավականին ծանր օր էր, բայց օրվա վերջին հատվածը (19:30-22:30) լի էր հաճելի հիշողություններով ու կարծես թե մոռացված բայց շատ հիշարժան պահերով :)
Մի քանի համադասարանցիներով` ավելի կոնկրետ Ես, Մառատիկը ( նույն ինքը Մանանիկը կամ պարզապես Մարիամը) ու JZ-ն (Ժոռա Զաքարյանը) գնացել էինք մեր դասարանի Լիանենց տուն :)
Ինչպես ասեց հենց ինքը` Լիանը

Ուզում եմ...

Ուզում եմ ձմեռ լինի ցրտաշունչ

Որ թուշիկներդ կարմրեն ցրտից,
Ու ես կրակով ցրտին հակահունչ
Քեզ գրկեմ ու լուռ տաքացնեմ ներսից:

 

Ուզում եմ Գարուն լինի` գիժ Մարտով,
Որ մառախուղը պատի քո հոգին,
Ու ես իմ հոգու անմար ճրագով
Արևի շողեր փռեմ քո ճամփին:

Ուզում եմ ամառ` շոգ, արևակեզ...
Որ դու մրմռաս մաշկիդ եփոցից
Ես, որպես սառույց կփաթաթվեմ քեզ
Որ դու հովանաս իմ սառը շնչից:

Ուզում եմ աշնան անձրևն ու քամին
Որ դու լուռ տխրես պատուհանի մոտ...
Որ ես շշնջամ` ձեռքս քո ուսին,
<<Հանկարծ չտխրես,քեզ հետ եմ,քո մոտ>>:

Պարզապես ուզում եմ լինես իմ կողքին...
Որ ձեռքդ բռնեմ ու ապրեմ քեզնով:
Ուզում եմ միշտ զգալ քո շունչն իմ շնչին
Ու սիրտս զարկի քո սրտի ռիթմով:

..:::"Просто ինքնաբուխ տողեր":::..

Վերջերս տխուր եմ... Չգիտեմ որ գրողնա ինձ կպե, որ մի սատանիստ մեղունա կծե կամ որ մի եսիմ ինչնա եսիմ ինչ արե բայց....տխուր եմ:. Լիքը լավ բաներ շուրջս անտեսելով նստում ու...տխրում եմ:. Կյանքիս վատ օրերն ու պահերն են հատ հատ գալիս աչքերիս առաջ:. Էն սաղ վատ  բաները , որ մի ժամանակ, կարծում էի թե, հիշողությունների կղզուց նետել եմ մոռացության օվկիանոս,սաղ լողալով հասնում են հետ` կղզի, ու .... տխրում եմ:.

Մի կյանք ու երջանկություն...

ՄԻ կյանք:::

Սովորական մի մարդու կյանք, որ լի է անսպասելի ու սպասելի հույզերով, կրքերով ու դառը հիասթափություններով: Մի կյանք , որում կա ամեն ինչ բացի հասարակ մարդկային երջանկությունից, ուղղեմ ինքս ինձ ""...

Ես Հիշում եմ... Իսկ դու?

Ես հիշում եմ եկեղեցին ուր սպասեցի քեզ մոտ մի ժամ...
Ու հիշում եմ sms-դ , որ ասում էր զուր չհուսամ,

Զուր չփնտրեմ անցորդների մեջ աչքերը քո աննման
Ու հիշում եմ հաջորդ օրվա ժամադրության մի նոր պայման...
Սաղ հիշում եմ....իսկ դու?


Մենք վերջապես հանդիպեցինք,դեղին աթոռներով կաֆե
Ես հիշում եմ քո պատվերը-նարնջի հյութ ու պաղ կոֆե:
Մոտ մի ժամ անց մեր "After Love"-ը 7 Կադրում...
Նարգիլշիկին, մատուցողուհուն
Սաղ հիշում եմ...իսկ դու?

Ես հիշում եմ մեր միասին նայած կինոն,կարմիր զալում
Ոնց էր ձեռքդ իմ ափի մեջ, ու թե ոնց էիր դու լուռ դողում...
Ու մեր շարքի էն Ջահելի հայացքները
Ու մեր կինոն` Պարսկաստանի Արքայազնը
Սաղ հիշում եմ...իսկ  դու?

Ու նույն օրը հրապարակում էն ռոմանտիկ րոպեները-
Ազնավուրի, Գայանեի ականջ շոյող հնչյունները
Ֆանտանների անկրկնելի նազանքով լի մեղմ պարերը
Ու մեր ձեռքի հոթ-դոկները.... :))
Սաղ հիշում եմ....իսկ դու?

Ես հիշում այգիները ուր զբոսնել ենք մենք երկուսով,
Ես հիշում եմ խանութները, առևտուրը`լի մեր սիրով :))
Ես հիշում եմ գործիդ տեղը,
Քո ժպիտն ու հայացքները...
Սաղ հիշում եմ....

Ես հիշում եմ խոստումներդ, երդումներդ ու էն գիշերը
...ախր էդ էլ ես մոռացել???չես հիշում իմ համբույները?
Ձեր տան ամեն մի անկյունը
Մեր միասին լողանալը ....
Սաղ հիշում եմ...իսկ դու??

Մունաթներդ, կռիվներդ, հիստերիայիդ րոպեները
Չեղած տեղը քո խանդելը,ներողության տաք խոսքերդ...
Ու էն վերջին sms-դ,հրաժեշտիդ պատճառները....
Անխիղճ ձևով մեջքիս խփած սուր դանակդ...
Սաղ հիշում եմ....իսկ դու???

P.S.       Ու ատում եմ ես ինքս ինձ
             Որ չես հելնում դու իմ սրտից
            Որ հոգուս մեջ քեզ պահում եմ
           Դե, դու գիտես սաղ հիշում եմ… :((((

ՈՂԲԱՄ ՔԵԶ ՀՀ ԿՐԹԱԿԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳ...

Էսօր Ինստիտուտիս ու Համակուրսեցիներիս չգիտեմ ինչի շատ շատ կարոտեցի, բայց միանգամից հիշեցի Համալսարանիս "վիճակը'' ու ակամայից միտքս եկավ Արտակ Ալեքսանյանի հեղինակային <<Եվրոպական Բանաձև>>-ի եթերներից մեկը:Թեման  ՀՀ-ի ամենացավոտ ու ամենաշատ շոշափվող թեմաներից էր` ՀՀ Կրթական Համակարգ/այսուհետ ԿՀ/:
Հաղորդմանը կրթության բնագավառից ահագին պաշտոնյաներ կային, ու ընենց էին խոսում,ընենց էին ճոխ ու շքեղ նկարագրում